Kenny Burrell
 Kenny Burrell (Buffalo, 1977) | |
| Imię i nazwisko |
Kenneth Earl Burrell |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
31 lipca 1931 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
muzyk |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania | |
Kenneth Earl „Kenny” Burrell (ur. 31 lipca 1931 w Detroit)[1] – amerykański gitarzysta jazzowy. Uczył się gry, czerpiąc wzory od Charliego Christiana, Django Reinhardta, i Wesa Montgomery'ego. M.in. na nim wzorował się Jimi Hendrix[2].
W 2005 otrzymał nagrodę NEA Jazz Masters Award[3].
Wybrana dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- 1956: Introducing Kenny Burrell (Blue Note)
- 1957: All Day Long (Prestige)
- 1958: Kenny Burrell and John Coltrane (Prestige)
- 1958: Blue Lights (Blue Note)
- 1959: On View At The Five Spot Cafe (Blue Note)
- 1962: Bluesy Burrell (Moodsville)
- 1963: Midnight Blue (Blue Note)
- 1964: Guitar Forms (Verve)
- 1966: Have Yourself a Soulful Little Christmas (Cadet Records)
- 1971: God Bless the Child (CTI Records)
- 1972: 'Round Midnight (Fantasy)
- 1975–1977 Ellington Is Forever (Fantasy)
- 1992: 12-15-78 (32 Jazz)
- 2001: Lucky So and So (Concord Jazz)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kenny Burrell na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-06-02]. (ang.).
- ↑ Kurt Loder, Voodoo Child: The Jimi Hendrix Collection, wyd. 2CD, książeczka, MCA Records, Experience Hendrix, 2001 (ang.).
- ↑ NEA Jazz Masters – Kenny Burrell [online] [dostęp 2014-07-06] (ang.).
Kontrola autorytatywna (osoba):